Ο Τζων Στάινμπεκ -Νόμπελ Λογοτεχνίας 1962-, ο συγγραφέας που εργάστηκε ο ίδιος με τους μετανάστες εργάτες της Καλιφόρνιας και μοιράστηκε μαζί τους την καλύβα και το μόχθο τους, στο μυθιστόρημα του "Άνθρωποι και Ποντίκια" υψώνει φωνή διαμαρτυρίας για την εκμετάλλευση των εργατών που μεταναστεύουν, για την τραγική μοναξιά τους, για το δικαίωμα τους στο όνειρο και στην επιθυμία. Στην "Πεδιάδα της Τορτίλια", η συντροφιά των paisanos απαλλαγμένη από τον κοινωνικό ανταγωνισμό, αισθάνεται ελεύθερη μέσα στο χώρο της φιλίας και των δικών της νόμων.
Και ο Κίνο, στο "Μαργαριτάρι", δεν κάνει έναν ατομικό αγώνα και δεν αψηφά μόνο τους αγοραστές μαργαριταριών, μα ολόκληρο το σύστημα, ολόκληρο τον τρόπο ζωής.